Λεόντιεφ, Κονσταντίν Νικολάγεβιτς

(Konstantin Nikolaevich Leontiev, Κουντίνοβο, Καλούγκα 1831 – μοναστήρι Οπτίνα Πουστίινι 1891). Ρώσος στοχαστής. Αφού ολοκλήρωσε τις ιατρικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Μόσχας, έγινε στρατιωτικός γιατρός (πήρε εθελοντικά μέρος στον Κριμαϊκό πόλεμο), αργότερα πρόξενος στην Τουρκία, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το σπουδαιότερο έργο του είναι ο τόμος δοκιμίων Ανατολή, Ρωσία και σλαβικός κόσμος (1885-86). Η σκέψη του Λ. αναπτύχθηκε στη βάση μιας θρησκευτικής εμπειρίας υπερβολικής αυστηρότητας, η οποία ξεπερνούσε τις αρχικές, εξεζητημένα αισθησιοκρατικές και αμοραλιστικές, νιτσεϊκού τύπου θέσεις του. Έχοντας την τάση να βλέπει τα πάντα από τη σκοπιά του υπερβατικού και της λύτρωσης, ο Λ. απέκρουε κάθε προοδευτικό ιδανικό της κοινωνίας και της ιστορίας και θεωρούσε την εξέλιξή τους ως μια διεργασία η οποία από την αρχική απλότητα περνά σε μια φάση διαφοροποίησης, για να καταλήξει στη φάση της εξισωτικής ισοπέδωσης, η οποία είναι ένδειξη παρακμής. Θεωρείται εκπρόσωπος του πανσλαβισμού, δηλαδή της τάσης των Ρώσων διανοουμένων η οποία πρέσβευε την εθνική αφύπνιση των σλαβικών λαών, όπου ο ρόλος του ρωσικού πολιτισμού και της ρωσικής θρησκευτικής και πολιτικής εμπειρίας θα ήταν καθοριστικός. Ιδιαίτερη θέση στις αναλύσεις του κατέχουν η ρωσική ορθοδοξία και το Βυζάντιο.